AGTERGROND INLIGTING: Anton van Zyl

Ek is sommer net Anton, gebore in Cullinan (waar hul toevallig ook die grootste diamant ter wereld uitgehaal het!) - en ja toevallig beteken my naam ook "prescious" of kosbaar! Kan jy dit nou glo! Ek is 'n oud-ingenieur (op Potchefstroom gestudeer) en na die lewe sy draaie met my, 'n jong yuppie, geloop het, het ek geroepe gevoel om in die jaar 2000 na my beste vriend, Hammies, se dood, voltyds Teologie te gaan studeer op Tukkies. Ek en my vrou en drie klein kinders is vir 6 jaar lank nogal deur diep waters maar die Here het gesorg met die hulp van baie vriende op Hartbeespoort.
Met 'n wonderbaarlike gemaklike geveg is ek deur Grieks 3 en Hebreeus 3 en ek het my Teologiese M-graad voltooi met die tema: Die verandering in die Ng Kerk in die eerste tien jaar van demokrasie. En daarna het ek ook 'n M-graad in Gesinsberading gedoen. Ek werk reeds aan my doktorale tesis wat iets te doen gaan hê met die ontwikkelende kerk (emerging church) in die wêreld en veral in Suid-Afrika. Hierin het ek baie ervaring, aangesien ekself 'n uitreik in 2007 begin het wat ek noem, Kuierkerk. Dit is veral gemik op kerklos en kerkseer mense wat nie meer in die formele tradisionele kerk 'n tuiste vind nie. Ons het min of geen reëls en almal is welkom. Ons basseer ons dienste op eenvoud, eerlikheid en waarheid of soos my vrou sal sê: Koffie, kuier en kerk! Want ons glo dat kuier en koffie die bestandele is wat maak dat mense mekaar ken, vertrou en saamwerk. Ons diens begin met koffie, voorsang, 'n 'slideshow'  van die week se bedrywighede, 'n praatjie wat ek gee oor die Bybel en God se plan en visie met die mens en eindig gewoonlik met nog 'n gekuier by 'n koffiewinkel na die tyd. Mense mag enige tyd hande opsteek en vrae vra en ek gee ook na die diens tyd daarvoor. Die uitreik het gegroei van sowat tien mense in 'n klubhuis na sowat 500+ wat elke sondag in die Xanadu winkelsentrum op Hartbeespoort bymekaarkom in 'n groot winkelarea. Ons is informeel en sonder fieterjasies maar jy kan maar sê ons is steeds 'n informele NG tipe kerk. Ek het immers my grootword en opleiding in die NG kerk gekry. Ons stoei net nie met twispunte soos groot of klein doop of bekers of glasies of dasse en hoë torings en preekstoele nie. Ons musiek is rustig met kitare en/of 'n keyboard. Ons kinderkerk is dinamies met 'n nuwe stelsel waaraan my vrou, Rene' werk, wat kennis van die Bybelboeke insluit vanaf Genesis tot Openbaring.
En ja ek was vir 'n jaar of twee by ons eie NG kerk op die dorp aangestel as Predikant met die spesifieke doel om die ou kerk te vernuwe en versoening te probeer bewerkstellig met die Kuierkerk uitreik, maar ongelukkig het my visie en die van die bestuurspan te veel verskil. Ek het gedink ek kan vernuwing of hervorming teweegbring binne die bestaande stelsel, maar God het weereens 'n ander pad vir my in gedagte gehad. Tans is ek alleen predikant by die Kuierkerk en is einde Julie oppad na Amerika saam met 'n groepie predikante en Prof Stephan Joubert om die emerging church in Amerika te gaan bestudeer.

Hieronder is 'n ou-ou beriggie wat my vrou nog vir 'n tydskriffie geskryf het in 2003 oor ons agtergrond. Lees maar as jy tyd het.

Groete Anton  

INGENIEUR VIR DIE HEILIGE GEES!

                        Deur René van Zyl (Vryskutjoernalis)

Op sy dag het Anton van Zyl as elektriese ingenieur namens Eskom aan duisende huise regoor die land elektriese krag voorsien, maar deesdae vertel hy mense van ‘n ander soort krag: die krag van die Heilige Gees!  As ingenieur en teoloog moes Anton egter ‘n pad van baie smart, ontnugtering en verlies stap voor die Here die beste uit hom kon haal.

Anton, ‘n afgestudeerde ingenieurstudent van die Puk, is vandag – op die jong ouderdom van 40 – ‘n voltydse student in sy vyfdejaar aan die Universiteit van Pretoria. Ja, hy is die oudste student in sy klas! Om Grieks en Hebreeus met besondere goeie punte af te skryf en terselfdertyd met sy M-graad in Antieke tale besig te wees, is ‘n groot prestasie vir ‘n outjie wat skaars Afrikaans op skool kon deurkom! (Ja-ja, ek moet bysê hy het darem onderskeidings vir wiskunde en wetenskap gekry!). Maar hy is gou om te sê dat jy nie anders kan as om goed te doen met proffies soos Jan van der Watt, Stephan Joubert en Hennie Stander nie – hulle inspireer jou ver bo jou vermoeëns!

Anton sê sy gawe is beslis om lering te gee. Hy glo die Here het hom geseën met besondere insig in die Woord en hy kan die Bybel op ‘n eenvoudige manier vir mense oopbreek – van geleerdes tot kinders. Anton is reeds ‘n paar jaar lank al mede-spreker by die mannekampe van die NG gemeente op Hartbeespoort en ook by huwelikskampe. Hy preek selfs by die kinderkerk en waar hy sy kreatiewe brein erg moet tap! En natuurlik kom alles nie maklik en vanself nie – agter Anton lê ‘n besondere moeilike pad van snoei en versterking waarvoor Anton nie anders kan as om die Here vandag te loof en prys nie.

Anton se lewe getuig van die sukses van ‘n ambisieuse jong Ingenieur met ‘n paar sake-ondernemings en baie geld. Maar hierdie sukses het ook gepaard gegaan met baie werkstres en groot transaksies wat beklink moes word – en soos dit die gebruik is, moes dit met drank afgespoel word en met gereelde partytjies afgesluit word. Die gevolg was sy huwelik wat daaronder gely het – wat die Here later wonderbaarlik herstel het. Hy moes ook deel met sy seuntjie, hulle eersteling, wat permanente ernstige breinskade opgedoen het, ergere depressie, slaapterapie (amper skokterapie) en die “prozacs” wat gevolg het. Die Here het egter ingegryp tydens ‘n huwelikseminaar en beide Anton en sy vrou, René, se lewens in ‘n oomblik lewensveranderend omgekeer.

Hierna was alles nie net maanskyn en rose nie – ‘n paar ondernemings van Anton het misluk – hy verloor sowat R1 miljoen in die proses asook dierbare vriende vir wie die skok te erg was! Maar God is steeds in beheer en lei hom geleidelik om by sy roeping as Teoloog uit te kom. Anton is tans ‘n Teologiestudent aan die Universiteit van Pretoria, besig met twee Meestersgrade. Sy begeleidingspredikant is ds. Sarel Visser van die NG Gemeente Moreletapark. Hy en sy vrou en drie kinders, Sean-Jacques (11), Michelle (9) en Chantal (6) bly op ‘n lieflike kleinhoewe buite Pretoria, omring met die Hartbeespoortdam aan die een kant en die Magaliesberge aan die ander kant, ‘n plek waar hulle God elke dag opnuut beleef met elke sonsopkoms en -ondergang. 

Omdat Anton soveel ervaring het met die gewone mens se ambisie, soeke na sukses en geld, die versoekings van die werksplek, die smart en lewe met ‘n gestremde kind, die pyn maar ook die herstel van ‘n gebroke huwelik, en die daaglikse wandel met die Here, is hy ‘n besondere geseënde spreker by manne- en huwelikskampe asook manne-oggende. Sy getuienis is vervleg met ‘n diepe belewenis en kennis van God die Vader, ‘n dag-tot-dag wandel met sy Vriend Jesus en ‘n intense belewenis van die Heilige Gees wat hom daagliks rig en lei.

INDIEN U VIR ANTON AS SPREKER WIL NOOI, KONTAK HOM GERUS BY 082 5711721 of by anton@kuierkerk.co.za

Foto: Anton by sy elfjarige breingestremde seuntjie, Sean-Jacques.

BACKGROUND INFO: WHO IS ANTON VAN ZYL OF THE KUIERKERK?

Gateway magazine: Hartbeespoort, by Carla van der Spuy (Oct. 08)

He has been described as unorthodox, enterprising, informal; a man with a dry sense of humor and extremely intelligent.
Anton van Zyl, minister of the ever expanding local Kuierkerk has not always had an easy life though. Adversities almost landed his marriage with Rene', a writer on the rocks.
The couple also had to deal with the pain of their son, Sean-Jacques, who, at the age of 15 months, became brain-damaged agter a virus attacked his brain, where after he spent two weeks in a coma in hospital. After that he had to learn to eat, walk and use his muscles all over again, but following many years of therapy and exercise at home, he was able to walk again and build up a small vocabulary.
(Photo: not part of the article: Anton, René, Michelle, Chantal and Sean in 2008) 
Today Sean-Jacques is social, outgoing and friendly, and warmly welcomes visitors to the Kuierkerk.
He is part of the inspiration for The Kuierkidz Learning Centre for brain damaged children which opened its doors in August 2008 and has received overwhelming support from local residents.
The Van Zyl family previously lived in Pietersburg where Anton, a trained engineer, achieved a lot of success in the electrification construction industry. But due to a combination of circumstances, he lost contracts and by 1996 all his businesses were liquidated and he lost everything. "I was down and out," he explains.
These disasters led to depression and alcohol abuse, he says, but after attending a marriage enrichment course, both he and Rene' became converted and they moved to Hartbeespoort.
  He was a middle aged man who had to support a family of five when he started to experience a calling to become a minister. He started his theological studies at the University of Pretoria at the age of 38 while his fellow-students were all 20 years younger! Six difficult years followed in which Anton earned a living by being a part time builder. René also had to support the family on her income from Puppet theatre presentations and as a freelance journalist. The couple also has two daughters, Michelle (now 16) and Chantal (13). 
Once his studies were completed however, against everyone's expectations, he did not get appointed at his own church. He found himself without a congregation. But fortunately Anton has the heart of an entrepreneur. The popular Kuierkerk was established with the help and encouragement of a friend. Anton started this informal congregation at the Birdwood club house and within a few months it grew from a group of 16 to hundreds.
"Today I realise that the Lord had other plans for me."
The Kuierkerk church is unorthodox and has a unique view of the church and baptism and buries anyone who needs the service. Membership does not exist and the services are attended among others by people who do not belong to a church and also by people looking for something informal and new, that they do not find at their own place of worship. The church does not focus on owning a building but rather uses its energy to reach out to the community, for instance squatter camps, soup kitchens, helping the elderly and cleaning up around the dam.
Anton believes that faith should be exercised in a practical way.

As far as the Kuierkidz learning centre is concerned, Anton was approached by parents of Hartbeespoort whose children had to be transported to Brits or Pretoria for the necessary schooling. They wanted to start a school. Since then they never looked back. The Kuierkidz learning centre was started. It is run by parents who raise extra funds for salaries and running expences. The support of the community is heart-warming.

(End of article. Shortened.)

The bottomline, Anton says: We are here to make a difference in this world, by helping people and to be a blessing for all mankind, this includes being a blessing to the environment. We are here like Jesus, not to condemn the world but to be a blessing.  

   

AN ARTICLE I WROTE FOR THE WEBSITE: EMERGINGCHURCH.INFO

Thoughts from HartbeesportAnton van Zyl : South Africa [04.08]
Anton got in touch with us when planning a visit to the UK. Intrigued by his mention of starting an emerging church we asked if he'd like to share some of the story with us - these are his thoughts:
We are busy forming a new faith community. We are not just planting a new church.
By new faith community, I mean we must try to question every tradition that is part of our christian doings. Is the things we do realy Christian things or are they church stuff? Are we inspired by the doings of Christ, or are we motivated by the good things of our church? At the Hartbeespoort Kuierkerk (no translation) we ask God to give us knew teachings that are true to the teachings of Jesus Christ. We want to embrace the diversity that God ceated. We believe in the relevance of Christianity to todays world and problems.
We are very community orientated and want to make a difference in our area: we are cleaning up some garbage in our streets because of the municipalities lack there off. We also are very involved in helping our police services, because crime is also a community problem. Our core focus is to serve, teach and help outsiders. We mainly work with the un-churched. We want to work with the people that are not attending church services.
We do our gatherings at any venue which is accesible. We believe that people should be able to partake at any time in our talks or gatherings. Our main method of doing church is the community of the holy (koinonia). This action leads to knowing each other and out of the knowing can follow acceptance and sharing. This can make us subservient to the kongdom of God. We ponder around the metaphor of the body of Christ: if we Christians are saving the world, people will see that Christ is the saviour. If we are not busy saving the world today ... what must the world think?
We want to partake is the mission of God: for He so loved the world ...

INSAKE KUIERKERK: KLETSKERK/KEUR ARTIKEL

“Leë kerke” – waarheid of klug?
Carla van der Spuy, 2008-11-23
Talle Christene beoefen deesdae hul geloof buite die kerk. Predikante onderskat hul lidmate se intelligensie, dogma laat mense koud en hulle wil nie voortdurend met die hel gedreig word nie. Dit is van die redes wat aangevoer word waarom talle tradisionele kerke deesdae leegloop.
Vrouekeur het gaan ondersoek instel na aanleiding van die jongste Amps-syfers van die Suid-Afrikaanse Reklamenavorsingstigting (Saarf) wat beweer dat kerkbywoning onder Suid-Afrikaners die afgelope jaar met 22% afgeneem het. Hieroor knik baie koppe instemmend, terwyl dit by ander weer ’n koor van protes uitlok omdat dit as “misleidend” beskou word. Die vraag word egter gevra wat die definisie van “kerkbywoning” is. Gaan dit oor dienste in die tradisionele gebou met die hoë toring? Nee, die omskrywing is veel wyer, meen kenners. En veel eenvoudiger. Die kerk is waar twee of meer in God se teenwoordigheid vergader, by selgroepe en waar Christene na werkplekke en kroeë uitbeweeg. Daar is ’n terugkeer na huiskerke soos die geval gedurende die vroeë jare van die Christendom was. In een oorsese ondersoek toon nagenoeg 77% van die deelnemers dat dit nie noodsaaklik is om kerk toe te gaan om ‘n Christen te wees nie en dat hul kerkloosheid niks met hul geloof in God te doen het nie. Dit is bloot die ”tussenganger”, die kerk is, wat uitgediend geraak het. Ander redes is dat hulle ontnugter met die kerk se standpunt ten opsigte van morele waardes is wat veral seksualiteit of aborsie betref, en dat hulle negatiewe ervarings in die kerk beleef het. Jean Oosthuizen, moderator van die Kletskerk webtuiste bevestig dit. Hy sê: “Ek het byna daagliks te doen met mense wat ontnugter met georganiseerde godsdiens is. Sulke mense wil dikwels nie meer kerk toe gaan nie, maar dit beteken nie noodwendig dat hulle ophou om in God te glo nie. Van hulle is moeg vir die gedurige twis oor byvoorbeeld homoseksualiteit en kerkeenheid.”. “Hulle soek ook ‘n veilige ruimte waar hulle hul spiritualiteit kan uitleef sonder veroordeling”, sê hy. Ander redes wat vir kerkloosheid aangedui word is dat die dienste vervelig is, mense te lui is om kerk toe te gaan en dat kerkgaan in die verlede net ‘n afdwingbare gewoonte was. Daar is egter bevind dat dit ‘n mite is dat mense van die kerk af wegbly omdat hulle ander bedrywighede op Sondae verkies. In oorsese ondersoeke is bevind dat mense meer geneig is om kerk toe gaan as hul vriende kerkgangers is en as hulle as kinders eredienste saam met hul ouers bygewoon het. In Australië is tussen 15 en 20% van die bevolking kerkgangers terwyl kerkbywoning ‘in Amerika daarenteen, as “sterk en stabiel” beskryf word met 40% van deelnemers aan jaarlike meningsopnames wat, wat aandui dat hulle in die voorafgaande sewe dae ‘n kerk of sinagoge besoek het. Australiese ondersoeke het getoon dat die mense wat die minste kerk toe gaan tot die jonger of manlike geslag behoort, geskei is, ‘n laer opvoedingspeil het en hulle in blouboordjieberoepe bevind. Ds Anton van Zyl, stigter van die informele Kuierkerk op Hartbeespoort, wat nie lidmaatskap vereis nie en binne twee jaar na sy stigting ongekende groei getoon het, sê van die redes waarom mense hoofstroomkerke verlaat is die atmosfeer van die kerk, dit wat lidmaatskap hulle bied, die wyse waarop lidmaatskap mense bedreig, betekenislose tradisies en die gedwonge aard van kerke. “Mense wil ’n omvattende gevoelsbelewenis by die kerk hê en dit as ’n aangename plek ervaar. Hulle hou nie van die outoritêre aard van party kerke nie en voel bedreig daardeur.” Ander probleme is die statiese aard van kerke se diensbaarheid aan gemeenskappe, die formele rigiede aard van eredienste, veroordeling en dreigemente met die hel. “Mense wil bevry en nie veroordeel word nie”, sê hy. Hulle kan hul geloof ook by byvoorbeeld Bybelskole en radiostasies uitleef, as die kerk nie ‘n sinvolle aanbieding verskaf nie.” Nog ‘n oorsaak aldus Ds Anton, is die aard en omvang van die kategeseproses. Baie jongmense voel na afloop hiervan dat hul kerkervaring nou afgehandel is. Nog probleme is die eksklusiewe aard van kerke deur middel van lidmaatskap, die spesifieke aard en karakter van kerke (rondom die gebou) en die dogmatiese aard van talle kerke met reëls en voorskrifte. “Die kerk is ook nie altyd konsekwent nie, en dan is daar die oorbeklemtoning van enkele leerstellings terwyl ander nie beklemtoon word nie.” Nog redes waarom mense hulle by ander groepe en kerke aansluit, is dat hulle onvoorwaardelik aanvaar word, kan deelneem, erken word en ‘n meer verhalende aard van dienste ervaar. Die bekende teoloog Prof Hennie Stander, waarnemende Hoof Departement Antieke Tale (Universiteit van Pretoria) asook deeltydse predikant in die NG Kerk Bonaero Park, glo van die oorsake dat minder mense kerk toe gaan, is dat die prediking nie aktueel of prakties genoeg is nie. “Soms word slegs teologie en dogma verkondig, en nie ’n lewenswyse wat mense se lewe elke dag raak nie.” Hy wys egter daarop dat dit gevaarlik is om sommer algemene afleidings of stellings oor kerkloosheid te maak. “Ek is daarvan oortuig dat daar binne sekere streke en kerkgroepe in ons land wel mense is wat minder kerk toe gaan. Maar daar is beslis ook streke, kerkgroepe of gemeentes in besonder, waar mense baie meer gereeld kerk toe gaan.” Hoewel dit dalk die geval is dat tradisionele kerke se kerkbywoning afneem, is daar baie vernuwende kerke waar die bywoning toeneem. “Dit hang ook af hoe jy na ’n definisie van kerkbywoning kyk en hoe akkuraat dit is. Tel jy net Sondae se samekomste as kerkbywoning? Daar is talle gemeentes wat lewendige selgroepe het, en wat weeksaande byeenkom. Daar is ook mense wat gedurende die etensuur byeenkomste by hulle werk het.” “Daar mense wat byvoorbeeld in restaurante byeenkom om oor geloofsake te gesels, “bikers” by terreine, of mense wat manne- of vrouekampe en Christelike sakeontbyte bywoon.” “Persoonlik sou ek al hierdie samekomste as kerkbywoning beskou.” Prof Hennie sê tradisioneel is ‘”kerk” as ’n sentrale plek gedefinieer waarheen mense op ’n Sondag moet kom. As jy nie op daardie sentrale plek is nie, is jy nie in die kerk nie. Vandag gaan dit nie meer daaroor om mense soos ’n magneet na ’n sentrale plek toe te trek nie, maar eerder om mense te laat uit beweeg. Hy sê hoewel sekularisasie ’n tol in ons kerke geëis het en kerkbywoning nie meer die ”in-ding” is nie, is hy daarvan oortuig dat mense wat deesdae wel in die kerk betrokke is, veel meer effektief as in die verlede is. Dr Isak Burger, president van die AGS Kerk, het ook ernstige bedenkinge oor die Ampssyfers. Hy sê: “Ek reis baie en ek dink ek het my vinger redelik op die pols wat die kerklike lewe in die land betref, maar myns insiens is ‘n afname van 22% binne een jaar doodeenvoudig onmoontlik. My mening is dat daar eerder ‘n styging in kerkbywoning is.” “Die dienste van Angus Buchan vertel beslis ʼn storie. Ek het self die afgelope jaar groter skares mense in kerke as ooit vantevore gesien – onder meer 17 keer in NG Kerke.” “Ons weet ook vir ‘n feit dat die kerk in die Derde Wêreld konteks dramatiese groei toon.” Dr Aldert Brink, tot onlangs leraar by die NG Kerk Kuruman, meen die groeiende tendens van minder mense wat kerk toe gaan is ‘n teken van ons tyd om “rewolusionêr” eerder as “institusionêr” te wees. Hy verwys na byeekomste waar vriende bymekaar kom en dit as eredienste beskou. “Die institutsionele kerk het inderdaad ‘n funksie, maar wat die verbuikersmentaliteit betref, word ‘n kerk se sukses gemeet aan die aantal mense wat dit bywoon.” “Formele dienste moet nie as die enigste vorm van kerk beskou word nie en Sondae is nie die enigste dag wat kerk gehou word nie.” Hy is ‘n voorstaander van “markpleinteologie” naamlik dat die kerk na die werkplek uitgaan – en dit is wat hy nou doen. Ds Isak du Plessis, jeugleraar van die NG Kerk Valleisig, sê die feit dat mense nie meer kerk toe gaan nie, kan as ‘n doodnormale tendens beskryf word. Dit het lankal reeds in Europa gebeur. Hy sê die kerk as instelling het op ‘n manier verstar. Dit geld veral vir die Gereformeerde kerke. “Mense het dalk die kerk afgeskryf, maar dit beteken nie dat hulle hul geloof afgeskryf het nie.” Hy beskou predikante as die grootste sondebokke “omdat daar dikwels by hulle ‘n gebrek aan lewenskennis en respek vir hul lidmate in die verband is.” Ds Jannie Pelser van die Rant en Dal NG Kerk en die Jesus Projek, sê die hedendaagse tyd word deur verskeidenheid gekenmerk. Baie mense besoek die e-kerk of kyk na kerkdienste op televisie. Dit beteken nie noodwendig dat hulle lou of onverskillig ten opsigte van hul geloof is nie. Hy sê George Barna wat navorsing gedoen het oor die feit dat mense nie noodwendig hul godsdiens by eredienste uitleef nie en hulle nie meer in tradisionele strukture as die enigste uitdrukking van hul geestelike behoeftes gaan bevind nie, bevestig dit. Ds Jannie sê ook tradisionele strukture moet nie as die enigste uitdrukking van geestelike behoeftes beskou word nie want die Bybel sê waar twee of drie mense bymekaar kom is die Here teenwoordig. Die Nuwe Testamentiese gemeentes het in huiskerke bymekaar gekom en die groot staatskerke is eers in Konstantyn se tyd gestig. Die kerk is vloeibaar en hoewel daar nuwe konsepte is, sal die tradisionele erediens altyd belangrik bly. Maar dit is nie die enigste uitdrukking nie. “Mense is teleurgesteld, ontredderd en verward oor geloofsake.” “Die kerk moet relevant wees. Ons moet nuut en vars dink. Ons moet nie in ‘n gemaksone beland nie want daar is uitdagings.” “Die kerk moet daar gaan waar mense kuier.” Wat die tradisionele kerk betref, is daar beheer en die voordele daaraan verbonde is dat ‘n mens dan iewers hoort. Daar is geestelike dissipline. “As ek as Christen anoniem is, raak ek nie kante nie en kan ek begin ronddryf.” *Nog bronne: www.christiancentury.org, www.bapisttop1000.com www.kletskerk.co.za